ผู้บริการงานในองค์กรกีฬาในทุกระดับไม่ว่าจะเป็นระดับชาติ ลดหลั่นลงมาตลอดจนกระทั่งระดับสโมสร อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ย่อมต้องการที่จะพัฒนากีฬาของตนให้ประสบความสำเร็จด้วยกันทุกคน ที่แตกต่างกันก็คือบ้างประสบความสำเร็จ บ้างอาจจะยังไม่เข้าเป้า เกณฑ์มาตรฐานในการชี้วัดก็อาจมีความแตกต่างกันไป สุดท้ายเป้าหมายที่ชัดเจนในการพัฒนากีฬา หรือนโยบายทางการกีฬาในระดับชาติควรถูกกำหนดให้ชัดเจนต่อสาธารณว่า ในแต่ละปีนั้น เป้าหมายของประเทศไทยในการพัฒนากีฬาไม่ว่าจะเป็นกีฬาเพื่อความเป็นเลิศหรือกีฬาเพื่อมวลชน/พื้นบ้าน อยู่ที่ไหนอย่างไร สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ตามที่ได้วางเป้าหมายไว้หรือไม่ ทั้งนี้มิใช่เพื่อที่จะมาหาคนผิด แต่เราต้องมีข้อมูลที่แท้จริงในการแก้ปัญหาและพัฒนากีฬาอย่างยั่งยืน

แนวทางในการพัฒนากีฬาด้วย “Sport Management Programme” ว่าด้วยองค์กรกีฬาที่มีอยู่ในประเทศไทยจัดว่าเรามีหน่วยงานทางการกีฬาอยู่เพียงพอ แต่การทำงานอาจจะอยู่ในลักษณะต่างคนต่างทำ จังหวะในการเดินอาจจะสอดคล้องกันบ้างและไม่สอดคล้องกันบ้าง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์โดยรวมว่าจะบังคับให้ต้องทำงานสอดคล้องกันหรือไม่ อาทิ การเป็นเจ้าภาพในการจัดการแข่งขันกีฬาซีเกมส์, เอเชี่ยนเกมส์ ซึ่งรัฐบาลเป็นเจ้าภาพ ทุกฝ่ายจำต้องประสานให้จังหวะสอดคล้อง

สิ่งที่เราต้องการในการพัฒนากีฬาของเราก็คือ การประสานสอดคล้องของหน่วยงานที่รับผิดชอบทางการกีฬา ในแนวทาง นวัตกรรม (Innovation) โดยเน้นงานตามภารกิจให้มีความประสานสอดคล้องมากยิ่งขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ปรับปรุงขั้นตอนและข้อกฎหมายที่ยากลำบากต่อการบริการจัดการเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการพัฒนากีฬาของเราอย่างมีประสิทธิผลมากยิ่งขึ้น
ในการจัดการกีฬา(Sport Management) ควรจะคิดเป็นระบบให้ประสานสอดคล้องกันในทุกๆเรื่อง ซึ่งการที่จะจัดการกีฬา (Sport Management) ให้มีประสิทธิภาพนั้น จำเป็นจะต้องมีแผนการดำเนินการเพื่อพัฒนากีฬา (Development Strategy) เริ่มตั้งแต่การบริหารการกีฬา (Sport Administration) ต้องมีแนวทางการบริหารอย่างเป็นระบบ และต้องมีองค์กรที่รับผิดชอบและมีเป้าหมายที่ชัดเจน, การบริหารการเงิน (Sport Finance) ที่ต้องมีความสามารถในการบริหารการเงินอย่างมีประสิทธิภาพและเกิดประโยชน์สูงสุด โดยบริหารการเงินให้เพียงพอต่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ซึ่งรัฐสามารถกระตุ้นได้ด้วยนโยบายทางภาษี และการยกเว้นภาษี, สถานกีฬาและอุปกรณ์กีฬา (Sport Facilities) ในการพัฒนากีฬานั้น การบริหารการใช้สถานที่ และอุปกรณ์กีฬา จำเป็นจะต้องใช้ให้เกิดประสิทธิภาพและเป็นไปตามเป้าหมาย ซึ่งในปัจจุบันประเทศไทยมีหลายหน่วยงานเกินไปที่รับผิดชอบสถานกีฬา จนก่อให้เกิดการขาดเอกภาพและทิศทางในการพัฒนากีฬา, การบริหารบุคลากรทางการกีฬา (Managing Human Resources) จะต้องบริหารบุคลากรให้เกิดประโยชน์สูงสุด ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่จะจัดการบุคลากรให้เหมาะสมกับงาน รวมทั้งมีแนวทางในการพัฒนาบุคลากรขึ้นใหม่ที่มีวิสัยทัศน์ในการทำงานเพื่อกีฬาอย่างเสียสละ, การประชาสัมพันธ์ในการระดมทุนและหาผู้สนับสนุนในกีฬา การจัดการแข่งขันกีฬาในปัจจุบันนั้น จำเป็นจะต้องมีการระดมทุนและหาผู้สนับสนุนเพื่อให้คนทั่วไปสนใจในกีฬานั้นๆ และยกระดับการแข่งขันให้มีมาตรฐานสูงขึ้นให้เทียบเท่าสากล การสนับสนุนต่างๆ จึงเป็นสิ่งที่ต้องทำควบคู่กับการพัฒนากีฬา เพื่อให้กีฬาของประเทศไทยมีมาตรฐานเทียบเท่าสากลได้, การประชาสัมพันธ์ (Public Relation) จะส่งผลให้การสนับสนุนกีฬามีความครบวงจรในด้านงบประมาณสนับสนุนและการประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนสนใจที่จะเข้ามาเล่นกีฬามากยิ่งขึ้น และ การตลาดในกีฬา (Sport Marketing) ที่จะเป็นตัวกำหนดแนวทางการบริหารกีฬาในเชิงธุรกิจเพื่อให้สามารถทำให้กีฬาดำรงอยู่ได้อย่างต่อเนื่องและมีเป้าหมายที่ชัดเจน ยกตัวอย่างการจัดการแข่งขันฟุตซอล ไม่ใช่จะมีเพียงแค่ทีมสองทีมมาชิชัยชนะแย่งถ้วยกันเท่านั้น แต่ในการจัดการกีฬา (Sport Management) จะมองสนามที่จัดการแข่งขัน, จุดวางป้ายโฆษณารอบๆ สกอร์บอร์ด, ที่นั่งพักนักกีฬา, เก้าอี้ VIP, จุดบริการอาหารและเครื่องดื่ม, ห้องสุขา, สถานที่จอดรถ และอื่นๆ อีกมากมาย ทุกอย่างที่กล่าวถึงนี้แค่เป็นส่วนหนึ่งในการสามารถสร้างรายได้ เพื่อสนับสนุนและพัฒนากีฬาได้ยั่งยืน

ทั้งหมดนี้คือหัวใจทางการพัฒนากีฬา ถ้าองค์กรที่เกี่ยวข้องในด้านการกีฬาของประเทศไทยทั้งหมดไม่ว่าจะอยู่ในสังกัดกระทรวง ทบวง กรม ใดๆก็ตามสามารถประสานงานในจังหวะของกีฬาไดประสานสอดคล้อง (Balance) บนพื้นฐานของผู้นำที่มีวิสัยทัศน์แล้ว เชื่อว่าศักยภาพของบุคลากร, หน่วยงานและสถานที่ ที่ประเทศไทยมีอยู่ สามารถพัฒนากีฬาของเราได้อย่างไม่ยาก