ไปด้วยกันสิ!!

๑). ไปด้วยกันไหม ฟังเรไรกล่อมทุ่งยามรุ่งสาง กรุ่นกลิ่นความเหงาเศร้าอยู่เบาบาง หอมกลิ่นความเวิ้งว้างอยู่บางเบา เพื่อจะได้หัวเราะด้วยเสียงสะอื้น คลอเสียงคลื่นโน้มหน่วงของรวงข้าว เพื่อน้ำตาสักดวงจักร่วงร้าว มองดาวสักดวงจักร่วงลับ!! ๒). ไปด้วยกันไหม ฟังลมไกวคลื่นกราวคืนดาวดับ ยอดคลื่นแตกดอกอยู่วับวับ สะท้อนจับแสงพราวสกาวเดือน เพื่อจะได้ร้องไห้ด้วยรอยยิ้ม สนิมน้ำตาพร่าเปื้อน เพื่อสำนึกสุดท้ายสลายเลือน ล้มเรือนกายลง ณ ตรงนั้น!! ๓). ไปด้วยกันสิ ไปดูการบานผลิของสีสัน แห่งไม้ดอกยอดภูซึ่งชูชัน ก่อนแสงวันค่ำพลบจะลบเลือน เธอจะเห็นแสงตาดวงล้าอ่อน ซึ่งซ่อนแสงหม่นอยู่ปนเปื้อน ไปดูความฝันที่ฟั่นเฟือน ฝันของเพื่อนมนุษย์—ฝันสุดท้าย!! ๔). ไปด้วยกันเถิด เพื่อเห็นความบรรเจิดแสนเฉิดฉาย ของล้านคำคารมความคมคาย จากดวงหน้าขี้อายของเด็กน้อย กุมมือเดินเคียงไร้เดียงสา โตมากลางท่ามความต่ำต้อย โครงร่างแตกเม็ดสะเก็ดรอย เกี่ยวก้อยเขาเดินหยอกเอินไป!! ๕). ไปไหม ไปเดินตากดาว พร่างพราวดาวเรืองชานเมืองใหญ่ ริมทางรางคดหมอนรถไฟ ทอดไกลชานชาลาสถานี เพื่อจะได้กอดอกตนเองก้าว คืบเท้ายาวยาวดังก่อนกี้ กระเหย่งกระโดด—มือโบกวี หัวเราะได้เต็มที่กับชีวิต!! ๖). ไปโจนโตนโตดยามดึกไหม แล้วจุดไฟก่อฟืนให้ตื่นติด ลมแรงโชนไฟไสวทิศ จิดริดหิ่งห้อยจะพลอยวับ เพื่อการปรากฏภาพงดงาม ไฟโผงดอกวามแล้ววูบดับ เป็นดาวแห่งแหล่งหล้าคณานับ ระยิบระยับสุกปลั่งไปทั้งภู!! ๗). ไปสิ ไปด้วยกัน ความฝันมีไว้เพื่อให้สู่ อาจเป็นความฝันเศร้าที่ลาดปู ณ รอยต่อฤดูและทางเท้า แต่ก็เป็นความฝันอันหนึ่งเดียว แม้หลั่งกรากหลากเชี่ ยวด้วยเปลี่ยวเหงา เมื่อน้ำตาสักดวงได้ร่วงเงา ความสุขความเศร้า—ก็เท่านั้น! มนตรี ศรียงค์ ตีพิพม์ครั้งแรก มติชนสุดสัปดาห์

ผู้ตั้งกระทู้ Too+ :: วันที่ลงประกาศ 2008-05-02 01:12:37

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *
ผู้แสดงความคิดเห็น  *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล